نگاه

آقای محترم، عزیز جان...

اون سگتو ببر بیرون از پارک؛ منو توی دردسر ننداز...

بلندشو؛ پو شو...

چرا هیچ کس دوست ندارد بند دوم مرغ سحر را بخواند؟

مرغ سحر نیازی به معرفی ندارد. سروده ای از محمدتقی بهار در دوران مشروطه که پس از آغاز حکومت رضا شاه به صورت ترانه اجرا شد. آهنگ این اثر، از مرتضی نی داوود، فوق العاده زیباست. آهنگ باو جود گیرایی زیر و بالای چندانی ندارد بنابراین حتی کسانی که با خوانندگی آشنایی ندارند می توانند آن را به راحتی بخوانند. اکثر خوانندگان نامی نیز اجرایی از مرغ سحر را به نام خود ثبت کرده اند که می توان به ملوک ضرابی، قمرالملوک وزیری، نادر گلچین، هنگامه اخوان، محمدرضا شجریان و نیز اجراهای متفاوتی از فرهاد، همای و محسن نامجو اشاره کرد

:آنچه تا کنون به عنوان مرغ سحر شنیده ایم عبارت است از بند اول این شعر

داستان عقاب

عمر عقاب از همه پرندگان نوع خود درازتر است. عقاب می تواند تا 70 سال زندگی کند

ولی برای این که به این سن برسد باید تصمیم دشواری بگیرد. زمانی که عقاب به 40 سالگی می رسد :

ژرفتر بیاندیشیم شاید که عمل کنیم!

ژرفتر بیاندیشیم شاید که عمل کنیم:

آیا میدانید: تفاوت کشورهای ثروتمند و فقیر، تفاوت قدمت آنها نیست؟

امروز باسعدی

مگر نسیم سحر بوی زلف یار من است
که راحت دل رنجور بی قرار من است؟
به خواب در نرود چشم بخت من همه عمر
گرش به خواب ببینم که در کنار من است
اگر معاینه بینم که قصد جان دارد
به جان، مضایقه با دوستان نه کار من است
حقیقت آن که نه در خورد اوست جان عزیز
ولیک در خور ارکان و اقتدار من است
نه اختیار من است این معاملت لیکن
رضای دوست، مقدم بر اختیار من است
اگر هزار غم است از جفای او بر دل
هنوز بنده اویم که غمگسار من است
درون خلوت ما غیر درنمی گنجد
برو که هر که نه یار من است، بار من است
به لاله زار و گلستان نمی رود دل من
که یاد دوست، گلستان و لاله زار من است
ستمگرا، دل سعدی بسوخت در طلبت
دلت نسوخت که مسکین، امیدوار من است
وگر مراد تو این است بی مرادی من
تفاوتی نکند، چون مراد یار من است